چکیده
زمينه واهداف:داروهاي جنتامايسين، نئومايسين، استرپتومايسين وافلوکساسين ازدسته آنتي بيوتيك‌هاي خانواده آمينوگليكوزيدي و فلوروكينولوني مي‌باشند، كه بر روي بيماري‌هاي حاصل از باكتري‌هاي گرم منفي وبيماريهاي عفوني دستگاه تناسلي-ادراري موثر عمل مي‌كنندو در حال حاضردر بسياري از كشورهاي دنيا کاربرددرماني دارند. انجام تحقيق فوق در ادامه تكميل تحقيقات گذشته و به منظور، پي‌بردن به اثرات اين داروها در ارتباط با مرگ برنامه ريزي شدهء (آپوپتوز) سلولهاي بافت بيضه در طول دوره اسپرماتوژنز باروش تا نل در موش صحرايي بوده است.
روش بررسي:بدين منظور،50 سر موش صحرايي نژاد ويستار، كه حدود 8 هفته سن داشتند و وزنشان در حدود g10 250 بود به پنج گروه كنترل و تحت مطالعه تقسيم شدند. هر چهار گروه تحت مطالعه (40=n) و كنترل(10=n) در شرايط يكسان از لحاظ مكان و محل زندگي و نوع ماده غذايي و آب آشاميدني نگهداري مي‌شدند و فقط گروهاي تحت مطالعه در مقايسه با گروه كنترل که فقط از حلال دارو (سرم سالين نرمال) به صورت تزريقي(داخل صفاقي) استفاده كرده بودند، روزانه به مدت 14 روز از داروهاي جنتامايسين به ميزان mg/kg5 تزريقي (داخل صفاقي) و نئومايسين به ميزان mg/kg 50، تزريقي (داخل صفاقي) و استرپتومايسين به ميزان mg/kg40 ، تزريقي (داخل صفاقي) و افلوکساسين به ميزان mg/kg72 ، تزريقي (داخل صفاقي) استفاده كردند. در روز چهاردهم به منظور مطالعات هيستوپاتولوژيكي، بافت بيضه پس از نمونه‌برداري و تثبيت در محلول فرمالين 10% جهت بررسي مرگ برنامه‌ريزي شده (آپوپتوز) با تكنيك تا نل به آزمايشگاه پاتولوژي ارجاع داده شد.
يافته‌ها: ميزان سلولهاي ژرمينال جنسي آپوپتوتيك شده(اسپرماتوگوني و اسپرماتوسيتهاي اوليه ) كه به رنگ قهوه‌اي درآمده بودند در گروه جنتامايسين برابربا(17/10 15/24) و در گروه نئومايسين برابربا(11/9 15/25) در گروه استرپتومايسين برابربا(14/11 15/15) و در گروه افلوکساسين برابربا(17/8 15/34)بود و درگروه كنترل برابربا (41/2 3/7) بود که اين تغييرات به ميزان (05/0 > P) معني‌داربود.
نتيجه گيري: از آنجا كه،تعداد سلولهاي ژرمينال جنسي آپوپتوتيك شده (اسپرماتوگوني و اسپرماتوسيتهاي اوليه )درلوله هاي سيمينيفر گروه تحت درمان با استرپتومايسين در مقايسه با ساير داروها، كمتر ميباشد لذا احتمال مي‌رود كه اين دارو كمتر سبب ناباروري درموشهاي نر گردد.