چکیده
زمينه و اهداف: با توجه به توصيه سازمان بهداشت جهاني مبني بر اهميت تغذيه با شير مادر بر سلامت و رشد شيرخوار و همچنين اثر تغذيه مادر در دوران شيردهي بر کيفيت و کميت شير، مطالعه حاضر با هدف بررسي الگوي تغذيه اي مادران شيرده و اثر آن بر رشد شيرخواران صورت گرفت.
روش بررسي: اطلاعات مربوط به مشخصات فردي و آنتروپومتريک و 24 ساعت يادآمد غذايي از 182 مادر شيرده شهري و روستايي که داراي کودک منحصرا شير مادر خوار 120-90 روزه بودند، بدست آمد. اطلاعات غذايي بعد از آناليز با توصيه هاي RDA مقايسه شد. همچنين ارتباط رژيم دريافتي مادر با وزن شيرخواران با روش رگرسيون چندگانه مورد ارزيابي قرار گرفت.
يافته ها: ميانگين انرژي دريافتي مادران (405± 2390 کيلوکالري) به طور معني داري کمتر از مقدار توصيه شده RDA (2733 کيلوکالري) بود ولي نزديک به ميانگين انرژي محاسبه شده (257±2458 کيلوکالري) بود. ميانگين انرژي دريافتي در شهر به طور معني داري کمتر از روستا بود (05/0P<). ميانگين مصرف نان، سبزي و پنير در مناطق روستايي و ميانگين مصرف برنج، ميوه، شير، ماست و گوشت در مناطق شهري به طور معني داري بيشتر بود (05/0>P). ارتباط معني داري بين وزن شيرخواران و نمايه توده بدني مادران مشاهده شد (49/0=ß، 05/0>(P. همچنين اختلاف معني داري بين وزن شيرخواران مربوط به مادران با دريافت انرژي بيشتر از 2500 کيلوکالري و شيرخواران مادران با دريافت انرژي کمتر وجود داشت.
نتيجه گيري: با توجه به تاثير مثبت تغذيه مادر بر رشد شيرخواران، توجه بيشتر به امر آموزش در جهت بهبود وضعيت تغذيه مادر در دوران شيردهي لازم به نظر مي رسد.