چکیده
زمينه و اهداف: سندرم تنگي كانال نخاعي در نتيجه تنگي كانال نخاعي, كانال ريشه هاي عصبي يا سوراخ بين مهره ايي ايجاد مي‌شود و منجر به كمپرشن نخاع يا ريشه هاي عصبي مي‌شود. سندرم تنگي كانال نخاعي بطور شايع موجب گرفتاري افراد در دهه 5 و6 زندگي مي‌شود. در بيماران مسن وجود بيماريهاي همراه ممكن است موجب افزايش خطرات عمل جراحي گردد يا عاملي براي پيش آگهي بد باشد.
روش بررسي: در اين مطالعه کوتاه مدت آينده نگر، نتايج لامينكتومي در 50 بيمار متوالي با سن بالاتر از 60 سال كه دچار تنگي كانال نخاعي کمري بودند ارزيابي شدند. براي ارزيابي از نمره بندي انجمن اورتوپدي ژاپن (Japanese orthopaedic association score, JOA) استفاده شد. اين نمره بندي قبل از عمل و حداقل شش ماه بعد از عمل انجام شد. JOA دو قسمت مجزا دارد كه شدت علائم و يافته هاي فيزيكي بيمار را اندازه گيري مي‌نمايد. نمره حاصل با روش Hirabayashi به درصد تبديل شد.
يافته ها: گروه مورد مطالعه شامل 25 مرد و 25 زن بود كه ميانگين سني آنها بترتيب 28/67 و 84/66 سال بود. در كل 86% از بيماران نتايج عالي يا خوب داشتند. بيشترين سطح گرفتار L4وL5 بود. در هيچيك از بيماران مرگ رخ نداد. عارضه عمده در يك بيمار به صورت پارگي دورمر مشاهده شد.
نتيجه گيري: لامينكتومي دكمپرسيو در برخي از بيماران مسن مبتلا به تنگي كانال نخاعي و علائم شديد كه به درمان كونسرواتيو جواب نمي‌دهند مي‌تواند موجب بهبود علائم شود. در نتيجه، جراحي بايد در اين بيماران به عنوان يك روش درمان در نظر گرفته شود.