چکیده
زمينه و اهداف: يکي از روشهاي کهن در طب يونان باستان، استفاده از تحريکات الکتريکي با هدف تاثيرروي بافت عضلاني بود. تحريک الکتريکي از جمله روشهايي است که مي¬تواند با تاثير بر نوع فيبرهاي عضلاني و تبديل آنها از تيپ II به تيپ I ، برعملکرد عضلات اثر گذاشته و بدين ترتيب مقاومت آنها برابر خستگي را افزايش دهد. اين خاصيت مي¬تواند در اهداف ورزشي، به منظور ارتقاء رکوردهاي استقامتي ورزشکاران بکار آيد. هدف اصلي از انجام اين پژوهش بررسي اثر تحريکات الکتريکي بر عملکرد استقامتي ورزشکاران مي¬باشد.
روش بررسي: مطالعه از نوع كارآزمايي باليني که بر روي دو گروه 10 نفري از مردان ورزشکار سنين 20-17 سال در رشته دوچرخه سواري صورت گرفته است. گروه اول تحت تاثير تحريکات الکتريکي همراه با رژيم ورزشي روتين و گروه دوم فقط تحت تمرينات ورزشي قرار گرفتند. رکورد¬گيري¬ها¬ در سه مرحله (0)، (1) و (2) به ترتيب مربوط به مراحل قبل، بلافاصله بعد و هشت هفته بعد انجام شدند. متغير مسافت، سرعت، معيار خستگي و متغير مرکب معيار مصرف انرژي و متغيير هاي مطالعه بودنده اند.
يافته ها: در هر دو گروه افت رکوردهاي سرعت و مسافت طي شده در رکوردگيري مراحل (1) و (2) در قياس با رکوردگيري مرحله (0) ديده
¬شد که در گروه (1) مقادير افت رکوردهاي ياد شده بطور معني¬دار کمتر از گروه (2) بود. معيار خستگي نيز بطور کاملاً معني¬داري در گروه (1) خستگي کمتري را از گروه کنترل نشان ¬داد. همچنين معيار مصرف انرژي در هر دو گروه در مقايسه مراحل (0) و (1) رکوردگيري¬ها، افزايش مصرف انرژي را در مرحله (1) نشان داد که اين افزايش براي گروه کنترل بيشتر از گروه دريافت کنندگان تحريکات الکتريکي بود. اما اختلاف موجود در حد معني¬دار نبود. مرحله آخر رکوردگيري¬ها هم همين حالت را نشان مي¬داد منتهي با اين تفاوت که در اينجا اختلاف موجود معني¬دار بود.
نتيجه¬گيري : نتايج حاکي از آن است که استفاده از تحريکات الکتريکي در ورزشکاران مي¬تواند در کنار ممانعت از افت رکوردهاي استقامتي تا 8 هفته پس از قطع تحريکات، بر اقتصاد مصرف انرژي توسط آنان تاثير مثبت گذاشته و صرفه¬جويي در مصرف آنرا موجب شود. همچنين، احساس خستگي توسط ورزشکاران نيز کاهش مي¬يابد. لذا با توجه به نداشتن عوارض سوء جانبي، اين مداليته مي‌تواند به عنوان تکنولوژي کاربردي در آماده سازي ورزشکاران قبل از مسابقات مورد استفاده قرار گيرد.