چکیده
زمينه و اهداف: بيش از 80% بيماران در طول بستري¬شان درمانهاي وريدي را از طريق كاتترهاي وريدي محيطي دريافت مي¬كنند. اين شيوه¬درماني عوارض متعددي همانند فلبيت دارد كه مي¬تواند وضعيت سلامت بيمار را تحت¬الشعاع قرار دهد. شيوع عوارض درمان وريدي بخصوص فلبيت در كشور ما بيش از 70 درصد است. لذا با توجه به شيوع بالاي آن و عدم انجام تحقيقات كافي در زمينه محلول كلرهگزيدين¬گلوكنات2% بعنوان يك ضدعفوني كننده انتخابي در پيشگيري از فلبيت، انجام پژوهش در اين زمينه ضروري بنظر مي¬رسد.
روش¬ بررسي: اين پژوهش يك مطالعه نيمه¬تجربي است كه بر روي بيماران بستري در بخشهاي داخلي بيمارستان امام خميني تبريز انجام گرفت. براي اين منظور مجموعاً 90 بيمار در سه گروه كلرهگزيدين¬گلوكنات2% (30 نفر) و الكل¬اتيليك (اتانول)70% (30 نفر) و بتادين (30 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. واحدهاي پژوهش از طريق نمونه¬گيري در دسترس انتخاب و به¬صورت تصادفي در گروهها قرار گرفتند. ابزار گردآورري داده ها، چك¬ليست مشاهده¬اي بود كه از دو بخش مشخصات فردي–اجتماعي و مقياس استاندارد علائم فلبيت تشکيل شده است.
يافته¬ها: اين مطالعه نشان داد كه بروز فلبيت در گروه كلرهگزيدين 7/36%، اتانول 3/53% و بتادين 7/46% بوده كه از لحاظ آماري تفاوت معني¬داري در سه گروه وجود نداشت (05/0< P).
نتيجه¬گيري: هر چندكه تفاوت معني¬داري در استفاده از سه محلول ياد شده در پيشگيري از فلبيت ديده نشد ولي ميزان فلبيت و علائم فلبيت در گروه كلرهگزيدين در مقايسه با گروه الكل و بتادين كمتر بود. لذا به عنوان محلول انتخابي براي ضدعفوني محل جاگذاري كاتتر پيشنهاد مي¬شود.