چکیده
زمينه و اهداف: رتينوپاتي نارسي يک اختلال عروقي است که در نوزادان نارسي که شبکيه آنها هنوز بطور کامل واسکولاريزه نشده، اتفاق مي افتد. انتظار مي رود با توسعه خدمات ارائه شده به نوزادان نارس و بهتر شدن پيش آگهي اين نوزادان، شيوع رتينوپاتي نارسي افزايش يابد. هدف از اين مطالعه بيماريابي 2 ساله و بررسي نوزادان نارس بستري در بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان بيمارستان الزهرا تبريز از نظر رتينوپاتي نارسي بود.
روش بررسي: کليه نوزادان نارس زير 32 هفته يا کمتر از 1500 گرم و کليه نوزادان 1500-2500 گرم با شرايط ناپايدار باليني که به سن بيماريابي رسيده بودند تحت بررسي بيمار يابي و معاينات افتالمولوژي قرار گرفتند.
يافته ها: از بين 2023 مورد بستري در طي سالهاي 1384 و 1385، 399 نوزاد در طرح بيماريابي وارد شدند که از اين تعداد 29 مورد (27/7%) رتينوپاتي نارسي شناسايي گرديد. از اين تعداد 15 مورد خوبخود بهبود يافته و 14 مورد تحت ليزرتراپي و يک مورد ويترکتومي قرار گرفته و بجز يک مورد کوري، بقيه موارد داراي بينايي مطلوب هستند. فراوانترين ريسک فاکتور شناسايي شده موجود به ترتيب اکسيژن درماني، تهويه مکانيکي با ونتيلاتور، دريافت خون، دريافت سورفاکتانت و پره اکلامپسي مادر بود.
نتيجه گيري: فراواني رتينوپاتي نارسي در بخش مراقبتهاي ويژه نوزادان بيمارستان الزهرا کم است .ولي با توجه به خطر وجود اين بيماري در نوزادان نارس بيماريابي روتين در کليه بخشهاي مراقبتهاي ويژه نوزادان توصيه مي گردد. با کنترل ريسک فاکتورها و بيماريابي به موقع و ارايه حمايت هاي لازم مي توان از بروز عواقب وخيم آن جلوگيري نمود.