چکیده
زمينه و اهداف: بي حسي نخاعي در بيماران مبتلا به پره اکلامپسي بعلت کمبود حجم و وازوکنسترکسيون ممکن است سبب ايجاد افت فشار خون غير قابل پيش بيني گردد. اما مطالعات اخير اين مسئله را نشان نداده اند. مطالعه حاضر شيوع و شدت هيپوتانسيون را در بيماران حامله دچار پره اکلامپسي و سالم مقايسه نموده است.
روش بررسي: در اين کارآزمايي باليني دوسوکور، شيوع و شدت هيپوتانسيون و تعداد ضربان قلب در سه گروه بيمار مبتلا به پره اکلامپسي شديد، خفيف و حامله هاي سالم که تحت عمل جراحي سزارين با بي حسي نخاعي قرار گرفتند، مقايسه شده است. تعداد افراد مورد مطالعه در هر گروه 30 نفر بود. بعد از تجويز مايع داخل وريدي بي حسي نخاعي با10 ميلي گرم بوپيواکائين هيپربار 5/0 درصد به اضافه g3/3 سوفنتانيل انجام گرديد. فشار خون قبل و هر دو دقيقه بعد از شروع بي حسي اندازه گيري شد. هيپوتانسيون به افت فشار سيستوليک به کمتر از mmHg 100 در بيماران حامله سالم و يا 30% کاهش فشار خون متوسط در هر سه گروه اتلاق گرديد و با mg5/2 افدرين داخل وريدي تا حداکثر دوز درماني افدرين جهت درمان افت فشار خون mg50 در نظر گرفته شد.
يافته ها: تمام بيماران بي حسي رضايت بخش داشتند. ازنظر شيوع افت فشارخون تفاوت معني داري بين گروه پره اکلامپسي شديد و خفيف با گروه حامله هاي سالم(شاهد) وجود نداشت (05/0 P >). تعداد ضربان قلب پايه و نيز تغييرات آن بعد از بي حسي در سه گروه تفاوت معني داري نداشت (41/0P=). وضعيت نوزادان از نظر آپگار دقايق اول و پنجم و مارکرهاي بيوشيميايي شريان نافي و مقايسه آنها بين گروهها تفاوت معني داري را نشان نمي دهد. (05/0 P >).
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد که شيوع و شدت بروز هيپوتانسيون دربيماران پره اکلامپتيک درمقايسه باحامله هاي سالم ضمن عمل جراحي سزارين با بي حسي نخاعي مشابه بوده و پيامد نوزادان متولد شده نيز مشابه ميباشد.