چکیده
زمينه و اهداف: وجود بيرون زدگي پروگزيمالي در ترميمهاي آمالگام اثرات سوء بسياري روي سلامت نسوج دنداني و پريودنشيوم دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسي ميزان فراواني بيرون زدگي پروگزيمالي در ترميمهاي آمالگام انجام شده توسط دانشجويان بخش ترميمي دانشکده دندانپزشکي تبريز در سال 86-85 بود.
روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي، مقطعي 400 نفر از بيماران مراجعه کننده به بخش ترميمي دانشکده دندانپزشکي تبريز در سال تحصيلي
86-1385 که توسط دانشجويان ترم 7و10و11 ترميم هاي آمالگام خلفي براي آنها انجام شد به صورت تصادفي انتخاب و اطلاعات در زمينه وجود بيرون زدگي پروگزيمالي بر اساس نوع ترميم و مقطع تحصيلي دانشجو ابتدا توسط سوند تيز و سپس به وسيله راديوگرافي بايت وينگ، جمع آوري گرديد. براي آناليز داده ها از آزمون مجذور کاي استفاده شد(05/0= α).
يافته ها: بر اساس نتايج مطالعه، فراواني کلي بيرون زدگي 75/25% به دست آمد. 6/15%، 32% و 28% از ترميمهاي انجام شده به ترتيب توسط دانشجويان ترم 7 ، ترم 10و ترم 11 داراي بيرون زدگي بود. 5/23% از ترميمهاي مزيواکلوزال/ديستواکلوزال، 23% از ترميمهاي مزيواکلوزوديستال و 4/29% از بيلداپها داراي بيرون زدگي بودند. درصد بيشتري از بيرون زدگي ها (94/68%) توسط بررسي توام کلينيکي و راديوگرافيک تشخيص داده شد. رابطه آماري معني داري بين مقاطع تحصيلي دانشجويان و وجود بيرون زدگي وجود داشت (031/0= P)، ولي رابطه بين نوع ترميم و وجود بيرون زدگي معني دار نبود(39/0= P).
نتيجه گيري: تحقيق نشان دهنده فراواني نسبتا کم بيرون زدگي پروگزيمالي در ترميمهاي انجام شده توسط دانشجويان دانشکده دندانپزشکي تبريز بود. همچنين دقيقترين روش جهت بررسي بيرون زدگي ، استفاده از ترکيب معاينات کلينيکي توسط سوند و راديوگرافي بايت وينگ بود.