بررسي مقاومت به متي سيلين در استافيلوکوکوس اپيدرميديس جدا شده از کشت خون با استفاده از دو روش اگزا سيلين ديسک ديفيوژن و واکنش زنجيره ای پليمراز و حساسيت آنتي بيو تيکي آنها

چکیده

زمينه و اهداف: استافيلوکوکوس اپيدرميديس از شايعترين باکتريهاي ايجاد کننده سپتي سمي در نوزادان و کودکان مي باشد. مقاومت به متي سيلين در اين گونه از استافيلوکوکهاي کواگولاز منفي نيز همانند استافيلوکوکوس اورئوس مطرح بوده و اين مقاومت از اهميت باليني برخوردار است. هدف اين مطالعه، بررسي مقاومت به متي سيلين با استفاده از دو روش اگزاسيلين ديسک ديفيوژن و واکنش زنجيره ای پليمر (PCR ) و تعيين الگوي حساسيت آنتي بيوتيکي استافيلوکوکوس اپيدرميديس جدا شده از کشت خون بود. روش بررسي: از کشت خون 2943 بيمار بستري در بيمارستان کودکان تبريز با علايم تب و سپتي سمي تعداد 100 ايزوله استافيلوکوکوس اپيدرميديس جداسازي گرديد. آزمايش تعيين حساسيت به روش ديسک ديفيوژن با استفاده ازديسک اگزاسيلين 1 ميکروگرمي و 9 آنتي بيوتيک ديگرطبق دستور العمل CLSI Clinical and Laboratory Standards Institute, انجام شد، همچنين باکتري هاي آزمايشي با استفاده از تکنيک PCR جهت جستجوي ژن mecA مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: حضور ژن mecA در 89 ايزوله از 100 ايزوله استافيلوکوکوس اپيدرميديس شناسايي شد. و 11 ايزوله فاقد اين ژن بودند. ديسک اگزاسيلين 85 ايزوله ي مقاوم را شناسايي کرد ولي 5 ايزوله داراي ژن mecA را حساس و يک ايزوله ي فاقد اين ژن را بصورت مقاوم نشان داد. نتيجه گيري: در مطالعه حاضر، حساسيت و ويژگي روش ديسک ديفيوژن براي شناسايي ايزوله هاي مقاوم به متي سيلين در مقايسه با PCR، بترتيب 4/94% و 9/90% بود. در بين آنتي بيوتيک هاي تست شده بيشترين مقاومت مربوط به پني سيلين بود در حالي که تمام ايزوله هاي آزمايشي به وانکومايسين حساس بودند. نتايج اين مطالعه نشان داد که روش اگزاسيلين ديسک ديفيوژن داراي حساسيت و اختصاصيت کمي در شناسايي سويه هاي مقاوم به متي سيلين مي باشد. بنا بر اين جهت تشخيص صحيح مقاومت به متي سيلين در استافيلوکوکوس اپيدرميديس ترکيبي ازروشهاي فنوتيپي و ژنوتيپي مورد نياز مي باشد.