عوامل خطر در ايجاد صرع پايدار راجعه در مرکز پزشکي کودکان تبريز

چکیده

زمينه و اهداف: صرع پايدار يک بيماري تهديدکننده حيات در اطفال است و اين وضعيت بحراني ممکن است براي يک بيمار تکرار شود. هدف از اين مطالعه بررسي عوامل خطر ايجاد صرع پايدار راجعه در کودکان مي باشد. روش بررسي: کودکان با سن بيشتر از 1 ماه مبتلا به صرع پايدار مراجعه کننده به بيمارستان کودکان تبريز، از نظر سن، جنس، علل، نوع تشنج، مقاوم بودن صرع پايدار و تکرار تشنج پايدار، تحت بررسي قرار گرفتند. يافته ها: از 83 بيمار مبتلا به صرع پايدار 8 بيمار (63/9%) دچار صرع پايدار راجعه گرديدند. ميانگين سني بيماران مبتلا به صرع پايدار راجعه و غير راجعه بترتيب 16/57 ±67 ماه و 49/44±56/45 ماه بود. شايعترين علت در بيماران مبتلا به صرع پايدار راجعه بترتيب علامت دار حاد (50%)، علامت دار دور و ناشناخته هر يک 25% بود. خطر صرع پايدار راجعه در گروه علامت دار حاد 4/17% بود. صرع پايدار راجعه در 10% بيماران با تشنج تونيک-کلونيک ژنراليزه و در 4/17% بيماراني که بروز اولين حمله صرع پايدار بصورت صرع پايدار مقاوم بود رخ داد. اختلاف معني داري از نظر سن، جنس، علت، شکل تشنج و مقاوم بودن تشنج پايدار بعنوان اولين تظاهر در دو گروه مبتلايان به صرع پايدار راجعه و غير راجعه وجود نداشت. نتيجه گيري: عود صرع پايدار در 10% بيماران ما در طول يکسال بررسي ديده شد. خطر تکرار صرع پايدار در گروه علامت دار حاد، در بيماران دچار تشنج ژنراليزه و در بيماران دچار صرع پايدار مقاوم بيشتر است ولي از نظر آماري معني دار نمي باشد.