مقایسه متغیرهای فشار کف‌پایی طی راه رفتن با و بدون استفاده آنی از کفی بافت‌دار در افراد نابینا

چکیده

زمینه: راه رفتن با کارآیی مناسب نیاز به تعامل سه سیستم حسی جهت حفظ تعادل دارد. در افراد نابینا، فقدان درونداد بینایی می‌تواند برای مکانیک راه رفتن مضر باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه متغیرهای فشار کف‌پایی طی راه رفتن با و بدون استفاده آنی از کفی بافت‌دار در افراد نابینا بود.

روش‌کار: طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعه خود-کنترلی بود. تعداد 12 مرد نابینا (میانگین سنی: 4/39±29/66 سال) جهت شرکت در این پژوهش داوطلب شدند. جهت اندازه‌گیری متغیرهای فشار کف‌پایی طی راه رفتن با و بدون کفی بافت‌دار از دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونه‌برداری: 300 هرتز) استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط آزمون تی هم‌بسته انجام گردید. سطح معنی‌داری برابر 05/0 بود.

یافته‌ها: مدت زمان اتکا بین دو شرایط راه رفتن با و بدون کفی اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (p>0.05). نتایج نشان داد میزان جابجایی مرکز فشار در راستای داخلی-خارجی طی راه رفتن با کفی حدود 35/51 درصد (p=0.001) کمتر از شرایط راه رفتن بدون کفی بود. اوج فشار کف‌پایی و اوج نیروها در اولین استخوان کف‌پایی طی راه رفتن با کفی به‌ترتیب به میزان 25/69 درصد (p<0.020) و 64/30 درصد (p<0.004) در مقایسه با راه رفتن بدون کفی کمتر بود. در حالی که اوج فشار کف‌پایی در دومین و سومین استخوان کف‌پایی طی راه رفتن با کفی به‌ترتیب به میزان 20/03 درصد (p<0.041)و 28/99 درصد (p=0.023) در مقایسه با راه رفتن بدون کفی بیشتر بود. هم‌چنین اوج نیرو در دومین استخوان کف‌پایی طی راه رفتن با کفی 19/70 درصد (p=0.010) بیشتر از راه رفتن بدون کفی بود.

نتيجه گیری: کفی بافت‌دار سبب بهبود کنترل پاسچر در راستای داخلی-خارجی طی راه رفتن گردید. بنابراین می‌توان استفاده از این کفی را برای افراد نابینا توصیه نمود. انجام پژوهش‌های بیشتر در این زمینه توصیه می‌شود.