چکیده
زمینه: یکی از عوارض انفارکتوس میوکارد تغییر فنوتیپ عضلات اسکلتی کند به تند انقباض در اثر کاهش تراکم میتوکندری می‌باشد. بیوژنز میتوکندریایی با ایجاد و افزایش تراکم میتوکندری می‌تواند این عوارض را به حداقل برساند. NRF-1,2 و هم‌چنین Tfam از پروتئین‌های موثر بر بیوژنز میتوکندریایی بوده که با تنظیم DNA میتوکندری در هسته بیوژنز میتوکندریایی را القا می‌کنند. لذا هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر مقادیر بیان ژن‌هایNRF-1,2 و Tfam عضله کند انقباض در رت‌های مبتلا به انفارکتوس میوکارد بود.
روش‌کار: در این پژوهش آزمایشگاهی و به روش تجربی 12 رت نر نژاد ویستار 10 هفته‌ای مبتلا به انفارکتوس میوکارد در دو گروه تجربی (30 دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل شامل 4 دقیقه دویدن با شدت 85-90 درصد VO2max و دو دقیقه بازیافت فعال با شدت 50-60 درصد VO2max سه روز در هفته و به مدت هشت هفته) و کنترل (بدون تمرین) قرار گرفتند. بیان ژن‌هایNRF-1,2 و Tfam به‌عنوان عوامل موثر پایین دستی بیوژنز میتوکندریایی مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با آزمون آماری تی مستقل و با استفاده از spss18 تجزیه و تحلیل شد (0.05≥α).
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد بیان ژنNRF-1 و NRF-2 وTfam به طور معناداری افزایش یافت (در همه موارد. 0.001=P)
نتیجه‌گیری: به طور کلی هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا با تاثیر بر ژن‌های NRF-1,2 و Tfam بیوژنز میتوکندریایی را در عضلات کند انقباض رت‌های مبتلا به انفارکتوس میوکارد افزایش می‌دهد.