تهیه و ارزیابی فیزیکوشیمیایی نانوداربست های هیدروکسی آپاتیت- ژلاتین حاوی وانیل

چکیده

زمینه. داربستها یکی از اجزای کلیدی مهندسی بافت هستند که در فرآیند رشد سلولی نقش مهمی را ایفا می کنند. هدف مطالعه حاضر تهیه داربست های نانو هیدروکسی آپاتیت- ژلاتین حاوی وانیل می باشد.

روش کار. در این مطالعه آزمایشگاهی، داربست ها به کمک روش ترسیب تهیه گردید. سپس وانیل به بر روی ساختارهای تهیه شده بارگیری گردید. جهت بررسی اندازه نانوذرات از دستگاه تفرق دینامیک نور (Dynamic light scattering (DLS)) و برای بررسی مورفولوژی داربست ها از میکروسکوپ الکترونی روبشی (Scanning electron microscopy (SEM)) استفاده شد. همچنین بار سطحی داربست (پتانسیل زتا) با کمک زتاسایزر ارزیابی گردید. برای ارزیابی میزان بارگیری وانیل از دستگاه اسپکتروفتومتر نور مرئی-فرابنفش در طیف جذبی 372 نانومتر استفاده شد.

یافته ها. نتایج ارزیابی نانوداربست نشان داد داربست مورد نظر به خوبی تهیه شده و دارای خواص فیزیکوشیمیایی مناسبی شامل اندازه ذره ای مناسب (110.23±0.42 نانومتر)، توزیع مناسب ذره ای، میزان بارگیری بالای دارو (65.03± 0.25 درصد) و پایداری سوسپانسیونی قابل قبول (پتانسیل زتا برابر با 36.42±0.80- نانومتر میلی ولت) می باشد. از روشهای آمار توصیفی (میانگین ± انحراف معیار) جهت اعلام نتایج استفاده شد.

نتیجه گیری. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، پیشنهاد می گردد چنین داربست هایی را می توان جهت استفاده های in vitro و in vivo این ساختار در مطالعات آینده در زمینه مهندسی بافت استفاده نمود. مطالعات بیشتری در جهت ارزیابی کارکرد این اسکفولدها نیاز است.