چکیده
زمینه: گرفتگی بینی یکی از علل شایع مراجعه‌ی بیماران می‌باشد که شایع‌ترین علت ساختاری آن انحراف سپتوم بینی می‌باشد. به همین علت جراحی اصلاحی انحراف سپتوم (سپتوپلاستی)، سومین پروسیجر شایع سر و گردن می‌باشد. استفاده از اسپلنت یکی از شایع‌ترین روش‌های بعد جراحی برای جلوگیری از چسبندگی، تسریع بهبود مخاط و حمایت سپتوم می‌باشد. با این وجود برخی مطالعات نشان دهنده‌ی افزایش احتمال بروز خون‌ریزی، اختلالات خواب، احساس ناراحتی، PND و عفونت و پرفوراسیون در بیمارانی که از اسپلنت استفاده شده می‌باشد. این مطالعه جهت مقایسه عوارض عمل سپتوپلاستی با و بدون گذاشتن نازال اسپلنت طراحی و انجام گردید.
روش‌کار: در مطالعه‌ی کار‌آزمایی بالینی حاضر، 48 نفر از بیماران کاندید سپتوپلاستی بستری شده در بیمارستان امام رضا (ع) در نیمه دوم سال 1394 وارد مطالعه شدند. این تعداد به دو گروه مساوی مداخله (بدون اسپلینت) و شاهد (اسپلنت) تقسیم شدند. این دو گروه 2 هفته بعد از عمل از لحاظ تشکیل سوراخ شدگی سپتوم، هماتوم و درد مورد بررسی قرار گرفتند. تمام اطلاعات جمع‌آوری شده و داده‌های مورد مطالعه مورد تحلیل و آنالیز قرار گرفت و میزان خطای کمتر از 05/0 معنی‌دار تلقی گردید.
یافته‌ها: میانگین سنی بیماران مورد ارزیابی 7/6±65/27 سال و نسبت جنسی بیماران 4/1:1 بود. شدت درد بر اساس VAS و VRS در گروه مداخله (بدون اسپلنت) کمتر بود (P <0.01). درمورد فراوانی سردرد، اختلالات خواب، خون‌ریزی و اپیفورا پس از جراحی در دو گروه مورد بررسی تفاوت معنی‌داری دیده نشد. در هیچ یک از گروه‌های مورد مطالعه عفونت، هماتوم و سوراخ شدگی دیواره‌ی بینی ثبت نگردید.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه‌ی حاضر می‌توان به این نتیجه دست یافت که نه تنها عوارض ناشی از عدم استفاده از اسپلنت در بیمارانی که تحت سپتوپلاستی قرار گرفته اند بیشتر نمی‌باشد، بلکه میزان درد بعد از عمل در این بیماران به‌طور معنی‌داری کمتر می‌باشد. بنابراین می‌توان به این نتیجه دست یافت که در بیمارانی که سپتوپلاستی به تنهایی صورت می‌گیرد، می‌توان از اسپلنت استفاده نکرد.