چکیده
زمینه: دیابت عارضه تهدید‌کننده سلامتی است که روز به روز در حال افزایش است و با عوارض قلبی-عروقی شدیدی همراه است و با کیفیت زندگی ارتباط معکوسی دارد. برای پیشگیری و درمان مشکلات ناشی از دیابت بویژه نارسایی قلبی راهکارهای متعددی مطرح شده است که یکی از آن‌ها فعالیت ورزشی در آب می‌باشد. لذا هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر 12 هفته تمرین در آب بر روی شاخص‌های دیابتی، عملکردی و کیفیت زندگی زنان دچار نارسایی قلبی می‌باشد.
روش کار: به همین منظور در یک طرح تحقیقی کارآزمای بالینی از بین زنان دیابتی مبتلا به نارسایی قلبی در محدوده سنی 45 تا 65 سال مراجعه‌کننده به مرکز درمانی شهید مدنی تبریز 32 نفر بصورت داوطلبانه انتخاب و در یکی از دو گروه همگن تمرین در آب و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین در آب به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه 60 دقیقه‌ای تمرینات هوازی در داخل آب را با شدت درک فشار 4-6 اجرا کردند و گروه کنترل روند طبیعی فعالیت‌های روزمره را دنبال کردند. شاخص‌های دیابتی شامل قند خون ناشتا (FBS)، مقاومت به انسولین، هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)، آزمون عملکردی پیاده‌روی در مدت 6 دقیقه و پرسش‌نامه کیفیت زندگی (SF36) با بررسی دو مقوله جسمانی و روانی 48 ساعت قبل از شروع و بعد از اتمام پروتکل تمرینی از آزمودنی‌ها اخذ شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون کلموکروف اسمیرنف، انوای 2*2 و تی مستقل در سطح معنی‌داری α <0.05 استفاده شد.
یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد بعد از 12 هفته تمرین در آب در شاخص‌های (FBS (P=0/007), HbA1c (p=0/012، آزمون عملکردی 6 دقیقه پیاده‌روی (000/0=p)، محدودیت نقش مربوط به مشکلات هیجانی (p=0/01)، انرژی/خستگی (p=0/04) و مقوله مسایل روانی (p=0/02) و مقوله مسائل جسمانی (p=0/036) تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده شد؛ اما در دیگر شاخص‌های کیفیت زندگی این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود.
نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که انجام فعالیت‌های ورزشی در داخل آب به عنوان یک روش ایمن و مؤثر می‌تواند در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت و همچنین بهبود کارایی عملکردی این بیماران مفید باشد.