چکیده
زمینه: اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) شایع ترین اختلال روانی در میان کودکان است که وراثت پذیری بالایی دارد و حدود 3 تا 7 درصد کودکان در سراسر جهان را درگیر می کند. این اختلال با نشانه هایی همچون سطوح بالا و نامناسب فعالیت فیزیکی، رفتارهای تکانشی و نقص توجه شناخته می شود. بسیاری از مطالعات ارتباط میان مسیرهای دوپامینرژیک و اختلال مذکور را گزارش کرده اند و ژن گیرنده ی دوپامین D4 (DRD4) و واریانت های آن به عنوان یکی از کاندیدهای اصلی در مطالعه ی این بیماری شناخته شده اند. در مطالعه حاضر پیوستگی ژنتیکی میان چندشکلی rs1800955 ژن DRD4 و اختلال نقص توجه/بیش فعالی در کودکان شمال غرب ایران مورد بررسی قرار گرفت.
روش کار: افراد مورد بررسی در این مطالعه ی مورد- شاهدی، شامل 200 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیشفعالی و 157 کودک شاهد در دامنه سنی 6 تا 12 ساله بودند. کودکان مبتلا از طریق متن بازنگری شده ی پنجمین راهنمای تشخیصی و آماری ناهنجاری های روانی و آزمون کانرز تشخیص داده شدند و ژنوتیپ آنها با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی گردید.
يافته ها: فراوانی ژنوتیپ های CC، CT، TT در گروه بیمار به ترتیب 48 (%24)، 137 (5/68 %) و 15 (5/7 %) و در گروه شاهد به ترتیب 50 (85/31 %)، 100 (69/63 %) و 7 (46/4 %) محاسبه شد و بر اساس نتایج، تفاوت معناداری بین گروه های شاهد و بیمار مشاهده نگردید (p>0.05).
نتيجه گيري: بر اساس نتایج، بین چندشکلی rs1800955 ژن DRD4 و اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در کودکان شمال غرب ایران همراهی معنیداری وجود نداشت.