چکیده
زمینه: در این مطالعه اثر ممانعت کنندگی نانوذرات و میکروذرات کیتوزان بر عفونت کریپتوسپوریدیایی بررسی شد.
روش‌کار: تعداد 30 سر موش سوری نژاد NMRI، 6-4 هفته به 5 گروه شامل گروه شاهد بدون آلودگی و بدون درمان، گروه شاهد آلوده بدون درمان، گروه آلوده و درمان با میکرو ذرات کیتوزان به میزان 5/0 میلي‌گرم در هر نوبت، گروه آلوده و درمان با نانوذرات کیتوزان به میزان 5/0 میلي‌گرم در هر نوبت و گروه آلوده و درمان با نانوذرات کیتوزان به میزان 1 میلی‌گرم در هر نوبت تقسیم شدند. به غیر از گروه 1، بقیه گروه‌ها 104 عدد اووسیست کریپتوسپوریدیوم پارووم دریافت نمودند و گروههای درمان نیز دارو را به صورت گوارشی دریافت کردند. هر پنج گروه از نظر کاهش وزن، دفع اووسیست، سرولوژی و هیستوپاتولوژی روده بررسی شدند.
یافته‌ها: در مقایسه وزن گروههای کنترل و درمان تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. دفع اووسیست در گروههای درمان شده با کیتوزان و نانوکیتوزان کاهش چشمگیر داشته و با گروه شاهد تفاوت معنی‌دار (05/0P<) داشت. علی‌رغم بیشتر بودن کاهش دفع اووسیست در هنگام مصرف نانوکیتوزان نسبت به میکروذرات کیتوزان، تفاوت معنی‌داری در کاهش دفع اووسیست در مقایسه بین دو درمان مذکور مشاهده نشد. در تست ممانعت از هماگلوتیناسیون نیز گروههای درمان و کنترل تفاوت معنی‌داری را نشان دادند. در بررسی هیستوپاتولوژیک روده تفاوتی بین گروههای مورد مطالعه دیده نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی تاثیر وابسته به دوز و دوره مصرف کیتوزان و نانوکیتوزان علیه آلودگی تجربی موش‌ها به کریپتوسپوریدیوم پارووم را نشان داد. لذا می‌توان جهت درمان کریپتوسپوریدیوزیس از آنها استفاده کرد.