چکیده
زمینه: سیستم‌های نوروترانسمیتری دوپامینی و گلوتاماتی قشر پری فرونتال و هسته اکومبنس در تنظیم رفتارهای شبه اضطرابی نقش دارند. در ضمن فعالیت سیستم دوپامینی هسته اکومبنس با ورودی های گلوتاماتی که عمدتاً از پری فرونتال می آید، تنظیم می شود. این مطالعه به نقش سيستم دوپامينیرژیک D2 هسته آكومبنس و سيستم گلوتاماترژیک ناحيه پري ليمبيك بر رفتارهای شبه اضطرابی در موش‌های صحرایی نر می پردازد.
روش‌کار: این مطالعه بر پابه چهار آزمایش روی 35 گروه 8 تايي موش های صحرایی نر صورت گرفته است. بعد از گذشت 5 روز از جراحی در دستگاه استریوتاکسی، از دستگاه Elevated Plus Maze برای ثبت رفتارهای شبه اضطرابی ناشی از تزریق درون مغزی داروهای quinpirole (آگونیست گیرنده D2 دوپامینی)، سولپیراید (آنتاگونیست گیرنده D2 دوپامینی)، NMDA (آگونیست گیرنده NMDA) و D-AP7 (آنتاگونیست گیرنده NMDA) استفاده شد.
یافته‌ها: تزریق یکطرفه NMDA (μg/μl9/0) در پری لیمبیک طرف چپ موجب کاهش رفتارهای شبه اضطرابی شد(P<0.01)، که تزریق D-AP7 در این ناحیه پاسخ ناشی از NMDA را متوقف کرد (P<0.01). همچنین تزریق یکطرفه سولپیراید (μg/μl6/0و4/0) به پوسته اکومبنس موجب بروز رفتارهای شبه اضطراب زدا شد (P<0.05). بعلاوه به‌کارگیری دوز بی‌اثر سولپیراید (μg/μl2/0) در پوسته اکومبنس موجب تقویت اثر دوز پایین NMDA ) P<0.05) و کاهش پاسخ دوز بالای آن در پری‌لیمبیک شد (P<0.01).
نتیجه‌گیری: نتایج بیانگر اثر تنظیمی سیستم دوپامینی D2 پوسته اکومبنس بر رفتارهای شبه اضطراب‌زدای ایجاد شده از تزریق NMDA در ناحیه پری‌لیمبیک می باشد.