فاکتورهای پیش بینی کننده تنوتومی در روش پونستی جهت اصلاح کلاب فوت ایدیوپاتیک

چکیده

زمینه: کلاب فوت تقريباً 1 در هر1000 تولد زنده اتفاق مي‌افتد و يكي از شايعترين نقص‌هاي مادرزادي است. روش غير جراحي براي درمان كلاب فوت ايديوپاتيك توسط پونستي به عنوان يك روش ترجيحي شرح داده شده است. تنوتومي يكي از بخش‌هاي اصلي اين روش است. هدف از اين مطالعه ارزيابي فاكتورهاي پيش­بيني كننده تنوتومي در شروع درمان به روش پونستي است.
روش‌کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی تمام بیماران مبتلا به کلاب فوت ایدیوپاتیك با سن زیر 6 ماه که از اول فروردین تا آخر اسفند ماه سال 1396 به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان امام خمینی ارومیه مراجعه کرده بودند، و تحت درمان به روش پونستی قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. از آزمون‌های آماری پارامتریک نظیر مجذور كاي اسكور و t-test استفاده شد. سطح معنی­داری برای کلیه آزمون­ها زیر 05/0 بود.کلیه تحلیل‌ها با استفاده از نرم افزارآماری SPSS نسخه 21 صورت گرفت.
یافته‌ها: تنوتومي در 39 پا از مجموع 52 پا (75 درصد) انجام شد. از 22 پا با امتياز پيراني اوليه ≥5 يا بيشتر، 5/95 درصد موارد نيازمند تنوتومي بودند. از 11 پا با امتياز اوليه ≤ 5/2، فقط در 2/18 درصد موارد تنوتومي انجام شد. بين نياز به تنوتومي و شدت اوليه بيماري بر اساس سيستم امتياز‌دهي پيراني ارتباط معني­داري وجود داشت (P<0.001). بعد از برداشتن گچ آخر، بين دو گروه تنوتومي شده و نشده تفاوتي از نظر شدت بيماري وجود نداشت (P=0.789). بيماراني كه تحت تنوتومي قرار گرفتند، به گچ­گيري بيشتري جهت اصلاح دفورميتي نياز نداشتند. در 34 پا گچ­گيري در دوره نوزادي (30 ≥ روز) شروع شد. تنوتومي در 11 پا در اين گروه سني انجام نشد. بين نياز به تنوتومي و سن در زمان شروع درمان ارتباط معني­داري وجود داشت (P=0.018).
نتیجه‌گیری: تنوتومي در تمام موارد لازم نيست. شدت دفورميتي در زمان تظاهر بيماري، به ويژه ميزان سفتي hindfoot و سن در زمان شروع درمان مي‌تواند نياز به تنوتومي را پيش­بيني كند.

کلید واژه ها: كلاب فوت, ايديوپاتيك, آشيل, تنوتومي, گچ گيري, پونستي