ارتباط بین عفونت هلیکوباکتر پیلوری و زخم پپتیک پرفوره در بیماران جراحی شده در بیمارستان امام خمینی(ره) ارومیه

چکیده

زمینه: پرفوراسیون یکی از عوارض جدی و بالقوه کشنده بیماری زخم پپتیک می باشد. براساس شرایط بالینی بیمار، درمان سنتی زخمهای پپتیک غالبا شامل یک پروسیجر قطعی زخم یا بستن ساده حفره محل پرفوراسیون می‌باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین عفونت هلیکوباکتر پیلوری به صورت سرولوژیک و پاتولوژیک با زخم پپتیک پرفوره در بیماران جراحی شده در مرکز امام خمینی (ره) ارومیه بود.

روش‌کار: در این مطالعه ی مقطعی، تعداد 80 بیمار مبتلا به زخم پپتیک پرفوره که در مرکز پزشکی امام خمینی (ره) ارومیه در سال‌های 1395 و 1396 تحت جراحی قرار گرفتند و 80 فرد کنترل که به دلیل زخم پپتیک غیر عارضه‌دار تحت آندوسکوپی قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. بیماران گروه مورد تحت لاپاراتومی قرار گرفته و زخم پپتیک پرفوره به وسیله بستن ساده همراه با پچ امنتوم ترمیم شد. در حین عمل یک نمونه بیوپسی از جدار معده اخذ شد و جهت بررسی از نظر پاتولوژی و نیز نمونه خون برای اندازه‌گیری ایمونوگلوبولین‌های IgM و IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری به آزمایشگاه ارسال گردید. در بیماران گروه شاهد نیز نمونه‌های مشابهی جهت بررسی پاتولوژیک و سرولوژیک ارسال گردید. اطلاعات کسب شده وارد چک لیست محقق ساخته شدند و سپس داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS-21 شدند و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.

یافته‌ها: از 80 بیمار گروه مورد 51 نفر (63.8٪) مذکر و 29 نفر (36.2٪) مونث بودند. در گروه کنترل 42 نفر (52.2%) مذکر و 38 نفر (47.5%) مونث بودند. میانگین سن در گروه مورد 17.94 ± 51.83 سال و در گروه کنترل 12.89± 47.75 سال بود (0.149=P). پنجاه و یک نفر (63.8%) از بیماران گروه مورد و 38 نفر (47.5%) از بیماران گروه کنترل IgM مثبت بودند (0.020=P). پنجاه وپنج نفر (68.8%) از بیماران گروه مورد و 41 نفر (51.3%) از گروه کنترل IgG مثبت بودند (0.01=P). نتایج پاتولوژی در 66 نفر (82.5%) از بیماران گروه مورد مثبت بود، درحالیکه 48 نفر (60%) از گروه کنترل نتایج پاتولوژی مثبت داشتند (0.001=P). از 80 بیمار گروه مطالعه محل زخم پپتیک در 59 نفر (73.8%) پره پیلوریک، در 16 نفر (20%) بادی معده و در 5 نفر (6.25٪) دئودنوم بود.

نتیجه‌گیری: نتایج یافته‌های پاتولوژیک و سرولوژیک در گروه‌های مورد و کنترل حاکی از تفاوت معنی‌دار آماری بود و نشان داد که بستن زخم پرفوره و ریشه کن نمودن هلیکوباکتر پیلوری می تواند در بیماران قدم اول درمانی برای بیماری زخم پپتیک پرفوره باشد و مانع از عود مجدد بیماری گردد. با توجه به تعداد نمونه‌های بررسی شده در این مطالعه توصیه می‌شود مطالعات دیگری با تعداد نمونه‌های بیشتر و نیز با پی گیری بیماران بعد از درمان و بستن زخم پرفوره انجام گردد.