چکیده
زمينه: صوت یکی از جنبه های گفتار است. در این پژوهش، هدف بررسی و ارزیابی سیگنال صوتی جهت تعیین شدت اختلال گفتاری و همچنین وضوح گفتار است. تاکنون روش ها جهت ارزیابی گفتار به صورت کیفی بوده است.
روش کار: با مشورت متخصصان گفتار درمانی یک جمله شامل 5 کلمه و 8 هجا تعیین شد و از 80 نفر نمونه گیری شد که به صورت تصادفی در میان افراد سالم و از گروه های سنی و جنسیت مختلفی انتخاب شده اند. افراد ناسالم نیز از میان دانش آموزان مراکز استثنایی به صورت تصادفی انتخاب شده اند. از میان نمونه های انتخاب شده 50 شخص سالم و 30 نفر دارای اختلالات گفتاری هستند. در این مقاله، سیستم هوشمندی طراحی شده که بر اساس اصول پردازش گفتار و تصویر، می تواند افراد سالم را از افراد دارای اختلالات گفتاری تفکیک کند.
يافته‌ها: از آنجا که تشخیص وجود اختلالات گفتاری، معمولا تنها بر اساس تشخیص متخصصان گفتار درمانی و بر اساس اصول شنیداری انجام می شده است لذا با سیستم پیشنهادی طراحی شده در این مقاله، می توان عملیات تشخیص را به صورت هوشمند و با دقت بسیار بالا و بدون خطای انسانی انجام داد.
نتيجه گيري: نتایج حاصل نشان دهنده تفکیک افراد با دقت بیش از 92% بوده است که در مقایسه با نتایج سایر گزارشات نتیجه بسیار قابل قبولی می باشد. درصد خطای سیستم پیشنهادی که منجر به تکرار آزمایش شده است هم در حدود 7% می باشد.