چکیده
زمينه: درک نحوه عملکرد عضلات شانه هنگام حرکات پوياي مختلف در درک مکانيسم اساسی آسيب هاي شانه در فعاليت هاي ورزشي موثر است. هدف اين پژوهش شناسايي فعاليت الکتریکی عضلات دلتوئيد و فوق خاري هنگام آبداکشن آهسته و سريع شانه با و بدون بار خارجي در افراد جوان سالم بود.
روش کار: در تعداد 16 دختر 28-20 ساله با استفاده از دستگاه الکترومايوگرافي سطحي ((MA-300 فعاليت عضلات دلتوئيد (قدامي، مياني، خلفي) و فوق خاري هنگام حرکات 90 درجه آبداکشن آهسته (22 درجه بر ثانيه) و تند (45 درجه بر ثانيه) که با و بدون يک دمبل (معادل 5% جرم بدن) تکرار شدند، ثبت گرديد. از آناليز واريانس با اندازه گيري هاي تکراري و با سطح معناداري 05/0 P≤براي تحليل آماري استفاده شد.
يافته‌ها: هنگام آبداکشن با سرعت آهسته بدون بار شدت فعاليت عضلات دلتوئيد قدامي، مياني و خلفي و عضله ي فوق خاري به ترتيب 92/1±22/18 %، 97/1±55/50 %، 50/17±60/50 % و 78/3±49/39 % میکروولت بود. در حرکت با و بدون بار فعاليت عضلات دلتوئيد مياني و خلفي به طور معني داري بيش از فعاليت ساير عضلات بود. عامل بار موجب 19/1 برابر افزايش در شدت فعاليت عضلات شد (0001/0P=). با اين وجود، بار تأثير بزرگتري بر عضله ي دلتوئيد خلفي نسبت به ديگر عضلات داشت. فاکتور سرعت تأثير مشابهي را در همه ي عضلات نشان داد.
نتيجه گيري: علت فعاليت بيشتر دلتوئيد خلفي نسبت به دلتوئيد قدامي را مي توان با مکانيسم چرخش خارجي بازو هنگام آبداکشن تبيين نمود. تقويت عضله ي دلتوئيد خلفي در تمرينات بازتواني شانه بايد مد نظر قرار گيرد.