چکیده
زمینه: در مطالعه حاضر، یک سیستم زیست سازگار انتقال دارو با استفاده از نانوالیاف کیتوسان-ژلاتین بر پایه روش الکتروریسندگی تهیه شد.
روش‌کار: نانوالیاف به روش الکتروریسندگی تهیه شد و به منظور پایداری در محیط آبی بوسیله گلوتر آلدهید اتصال عرضی داده شد. مورفولوژی سطح و سایز تقریبی نانوالیاف توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ نوری ارزیابی شد.
یافته‌ها: نانوالیاف توصیف ویژگی شده و انواع برهمکنش های دارو و نانوالیاف توسط طیف سنجی مادون قرمزارزیابی شد. تورم پذیری نانوفیبرها در حدود ۸۸/۳٪ و پایداری نانوالیاف در محیط آبی حدوداَ ۳ روز تخمین زده شد.
نتیجه‌گیری: آزمایشات رهایش دارو در بافر فسفات (PBS pH=7.4) نشان داد که رهش دارو در ساعات اولیه به صورت تهاجمی اتفاق افتاده و سپس کاهش یافته و رهاش کنترل شده به مدت سه روز دیگر ادامه یافت. نتایج بدست آمده نشان داد که طراحی سیستم انتقال داروی تریامسینولون به خوبی انجام شده و میتواند به صورت یک پچ کاربردی در آینده مورد استفاده قرار گیرد.