چکیده
زمينه: فرکانس نیروهای عکسالعمل زمین طی حرکات انتقالی همچون راه رفتن و دویدن با ایجاد آسیب مرتبط است. مقایسه فرکانس نیروهای عکسالعمل زمین در افراد دارای کمردرد و افراد سالم میتواند در بازتوانی بیماران کمردرد مفید میباشد. هدف پژوهش حاضر بررسی طیف فرکانس نیروهای عکسالعمل زمین در بیماران کمردرد در مقایسه با همسالان سالم آنها انجام شد.
روش کار: نوع مطالعه در این تحقیق مقطعی-عرضی میباشد. همچنین نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 40 نفر مرد بود که به ترتیب در دو گروه سالم (تعداد20 نفر) و بیماران دارای عارضه کمردرد (تعداد 20 نفر) قرار گرفتند. برای اندازهگیری متغیرهای نیروی عکسالعمل در نواحی دهگانه پا از دستگاه فوتاسکن (نرخ نمونه برداری: 300 هرتز) استفاده شد. از آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسه بینگروهی استفاده شد. سطح معناداری برابر 05/0>P بود.
یافته ها: نتایج نشان داد که فرکانس با توان 5/99 درصد در قسمت استخوان کف پایی اول در گروه کمردرد حدود 50 درصد بیشتر از گروه سالم است (017/0=P). همچنین فرکانس با توان 5/99 درصد در بخش داخلی پاشنه در گروه کمردرد کمتر از گروه سالم بود (007/0=P). همچنین تعداد هارمونیهای ضروری در قسمت استخوان کف پایی چهارم در گروه کمردرد بیشتر از گروه سالم بود (049/0=P).
نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به عارضه کمردرد مزمن سرعت دویدن کمتر از افراد سالم است و مقادیر پایین اغلب مولفههای طیف فرکانس میتواند حاکی از الگوی راه رفتنی محافظتی در این بیماران باشد. این تغییر سرعت و فرکانس پایین هنگام دویدن، نشاندهنده کاهش کارآیی مکانیکی در بیماران مبتلا به کمردرد است.