چکیده
زمینه: شاخص نسبت فعالیت عضلات سرینی به کشنده پهن نیام در توانبخشی بیماریهایی همچون کمر درد یافته با ارزشی محسوب می شود. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات عمومی و منتخب منطقه کمری- لگنی بر درد، کنترل حرکت و میزان فعالیت عضلات سرینی و کشنده پهن نیام در افراد دارای نقص کنترل حرکت کمر بود.
روش کار: 39 آزمودنی با میانگین سن 6.13±33.4 سال مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی و دارای اختلال کنترل حرکت کمر برای انجام تحقیق فراخوانده شد. قبل و بعد از اجرای دو نوع متفاوت پروتکل تمرینی عمومی و منتخب کمری- لگنی، سنجش درد، کنترل حرکت و میزان فعالیت عضلانی به ترتیب با استفاده از مقیاس بصری درد، آزمونهای Lumajoki و الکترومیوگرافی سطحی از آزمودنیها بعمل آمد.
یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو شیوه تمرینی باعث افزایش میزان فعالیت عضلات سرینی شد اما فقط پروتکل منتخب باعث کاهش درد و بهبود کنترل حرکت کمر گردید. گروه تمرینی منتخب متشکل از تمرینات گام برداری به طرفین، CLAM، پل زدن به طرفین، اکستنشن ران در حالت چهار دست و پا با زانوهای باز شده و یا اکستنشن ران در حالت چهار دست و پا با زانوهای خم شده باعث افزایش بیشتری در شاخص فعالیت عضلات سرینی به کشنده پهن نیام شده است که علت آن افزایش فعالیت عضلات سرینی و کاهش فعالیت کشنده پهن نیام بعد از انجام این تمرینات میباشد که این مورد، یافته بالینی بسیار مهمی است.
نتیجه گیری: توصیه می شود در صورتی که هدف توانبخشی، فعالسازی و تقویت ترجیهی عضلات سرینی و کاهش فعال شدگی کشنده پهن نیام باشد، تمرینات ذکر شده بسیار مناسب هستند.