چکیده
زمينه: ديابت بارداري (Gestational Diabetes Mellitus, GDM)، نوعی اختلال تحمل گلوکز در بارداري بوده و ماکروزومی، مهمترين عارضه اين بيماري است. سابقه GDM و اختلال تحمل گلوکز عامل خطر ابتلا به دیابت تیپ دو می¬باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی عوامل خطر ابتلا به GDM، نحوه درمان، وزن گیری مادر حین بارداری و غربالگری پس از زایمان بوده و شیوع اختلال تحمل گلوکز و دیابت تیپ دو را بررسي مي¬نمايد.
روش کار: در این تحقیق، 48 بیمار مبتلا به GDM از نظر عوامل خطر ابتلا مورد بررسی قرار گرفته¬اند. در ادامه شیوع دیابت تیپ دو و اختلال تحمل گلوکز در 30 نفر از اين بيماران، شش هفته پس از ختم بارداری تعیین شده است.
يافته ها: شایع¬ترین عوامل خطر، BMI بالای 25 (81%)، سن بالای 30 سال (70%) و سابقه خانوادگی دیابت تیپ دو (58%)، بوده است. اغلب افراد (59%)، وزن¬گیری بیش از حد مطلوب داشته¬اند. 64% افراد نیازمند درمان دارویی بودند. در تحقیق حاضر، IFG 6/6%، IGT 3/3%، IFG، IGT همزمان 3/3% بود و هيچ موردي از ديابت تيپ دو در پيگيري شش هفته پس از زايمان مشاهده نشد.
نتيجه گيري: توجه به وجود عوامل خطر بروز GDM در اولين ويزيت حاملگي، جهت تشخيص به موقع آن و جلوگيري از ايجاد عوارض با درمان به موقع بسيار با اهميت است. تشويق مادران باردار به انجام فعاليت فيزيكي منظم و كافي و دريافت رژيم غذايي مناسب جهت وزن گيري مطلوب حين بارداري در پيشگيري و كنترل ديابت حاملگي موثر است.