چکیده
زمینه: تمپانواسكلروز يكي از عوارض اوتيت مياني مزمن بوده كه در آن هيالن و رسوبات كلسيفيه در داخل پرده تمپان و زير مخاط گوش مياني تجمع مي¬يابد. در بيشتر بيماران اين پلاك¬ها از نظر باليني اهميت نداشته و اختلال شنوايي به ميزان كمي ايجاد مي¬كنند.
روش کار: در يك مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، 60 بیمار با اوتیت میانی مزمن که تمپانواسکلروز داشته و نیاز به عمل جراحی پیدا کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند و نقش عمل جراحی گوش میانی در بهبود شنوایی بیماران با تمپانواسکلروز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتايج اوديومتري قبل و بعد از عمل بیماران بررسي و مقایسه گردید. نتايج بعد عمل آنها از نظر باليني نیز مورد ارزيابي قرار گرفت.
يافته ها: در کل، 25 نفر (1/43 درصد) از بیماران مرد و 33 نفر (9/56 درصد) هم زن بودند. درگیری گوش در 1/62 درصد از بیماران مورد بررسی یکطرفه و در 9/37 درصد دو طرفه بود. شایع ترین محل فيكساسيون استخوانچه¬ای با 24 مورد (3/41 درصد) مربوط به فيكساسيون اينكوس و مالئوس بود.
نتيجه گيري: با توجه به یافته¬های حاصل از مطالعه می¬توان بیان کرد که نقش جراحی گوش میانی در بیماران با تمپانواسكلروز چشمگیر است ولی فاکتورهایی از قبیل شدت اسکلروز و محل فیکساسیون استخوانچه¬ای نیز می¬توانند در بهتر شدن نتایج جراحی تاثیر¬گذار باشند.