مقایسه نتایج دو تکنیک بازسازی رباط صلیبی خلفی تمام آرتروسکوپیک در مقابل آرتروسکوپی همراه با روش کم تهاجمی باز

چکیده

زمینه: آسیب رباط صلیبی خلفی نسبت به رباط صلیبی قدامی شایع نیست. میزان بروز آسیب آن 3 تا 20% گزارش شده است. هدف از درمان آن جلوگیری از تغییرات دژنراتیو و بهبود عملکرد بیماران است. در مورد درمان ایده آل رباط صلیبی خلفی کنتراورسی های زیادی وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بازسازی رباط صلیبی خلفی دو روش تمام آتروسکوپیک و آتروسکوپیک با اپروچ مینی است. روش كار: در یک مطالعه توصیفی –تحلیلی، 36 بیمار با آسیب گرید 3 رباط صلیبی کاندید بازسازی تحت بررسی قرار گرفتند. بیماران در دو گروه 18 نفری همسان شده از نظر سن و نوع آسیب انتخاب شده بودند. بهبود بالینی، عملکردی و شکست درمانی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: 18 بیمار تحت بازسازی تمام آرتروسکوپیک رباط صلیبی خلفی با میانگین سنی 7/7±9/42 سال با 18 بیمار تحت بازسازی با روش آتروسکوپیک با اپروچ مینی با میانگین سنی 2/8±2/38 سال مورد مقایسه قرار گرفتند. امتیاز عملکردی Tegner و امتیاز Lyshom بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت. عفونت و محدودیت حرکات زانو در پیگیری در دو گروه مشاهده نشد. مثبت شدن تست دراور خلفی(posterior drawer test, PDT) در بیماران روش تمام آرتروسکوپیک در 1 مورد (6/5%) و در تکنیک آرتروسکوپیک با اپروچ مینی در دو مورد 1/11% وجود داشت. میانگین جا به جایی خلفی تیبیا در دو گروه در بعد از بازسازی 4 میلی متر بوده است و تفاوتی وجود نداشت. شدت درد بعد از عمل در روش آرتروسکوپیک با اپروچ مینی به طور معنی داری بالاتر بود. نتيجه‌گيري: هر دو روش بازسازی رباط صلیبی خلفی تمام ارتروسکوپیک و ارتروسکوپیک با اپروچ مینی با نتایج بالینی مطلوبی در بیماران همراه هستند. به نظر می رسد روش تکنیک بازسازی رباط صلیبی خلفی آرتروسکوپیک با اپروچ مینی مزایای چندانی برای بیماران ندارد.