صحت تشخيص سيتولوژي مايع لاواژ شكمي در شناسايي تهاجم صفاقي در بيماران با آدنوكارسينوم معده

چکیده

زمينه: سيتولوژي صفاقي در منابع علمي كمتر مورد توجه قرار گرفته است، ولي مي تواند روشي كمكي جهت بررسي بيماران مبتلا به سرطان معده باشد. هدف از اين مطالعه بررسي ارزش تشخيصي سيتولوژي مايع لاواژ صفاقي در يافتن پخش سلول هاي سرطاني در صفاق بيماران مبتلا به آدنوكارسينوم معده بوده است. روش کار: در مجموع 50 بيمار مبتلا به آدنوكارسينوم معده كه بر اساس يافته¬هاي سي تي اسكن كانديد لاپاروتومي بودند، بررسي شدند. لاواژ تشخيصي صفاقي درست پيش از لاپاروتومي بعمل آمده و مايع لاواژ صفاق جهت ارزيابي سيتولوژيك از نظر وجود يا عدم وجود سلول هاي بدخيم ارسال گرديد. يافته هاي حين لاپاروتومي از نظر درگيري صفاق بعنوان نتايج استاندارد درنظر گرفته شدند. يافته ها: سيتولوژي لاواژ صفاقي تشخيصي جهت سلول هاي بدخيم در مايع صفاق در 25 مورد (50%) مثبت بود. بر اساس يافته هاي حين عمل 22 بيمار (44%) متاستاز صفاقي داشتند، در حالي كه در 28 بيمار (56%) علامتي به نفع متاستاز ديده نشد. حساسيت، ويژگي، ارزش اخباري مثبت، ارزش اخباري منفي، نسبت درستنمائی مثبت و نسبت درستنمائی منفي سيتولوژي در شناسايي انتشار صفاقي بترتيب 59%، 57%، 52%، 64%، 38/1 و 40/1 بود. ميزان مطابقت سيتولوژي و لاپاروتومي تشخيصي 58% بود. نتیجه گیری: بر اساس يافته هاي اين مطالعه لاواژ صفاقي بتنهايي روش مناسب تشخيصي جهت كشف زودرس سرطان هاي قابل جراحي/ غيرقابل جراحي معده نمي باشد.