تأثیر 8 هفته تمرین سرعتی متناوب بر میزان میوژنین بافت عضله اسکلتی موش های صحرایی سالمند

چکیده

زمینه: تمرینات سرعتی با به‌کارگیری بیشتر تارهای تند تنش و احتمالاً تغییر در فنوتیپ عضلانی، می توانند در بهبود عملکرد افراد سالمند تأثیرگذار باشند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین سرعتی متناوب (SIT) بر میزان میوژنین در عضلات تند انقباض و کند انقباض موش های صحرایی نژاد ویستار سالمند بود. روش کار: تعداد 20 سر موش صحرایی نژاد ویستار سالمند با میانگین وزن 72/43±489 گرم تهیه و پس از یک هفته آشناسازی با شرایط آزمایشگاهی، به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل (10=n) و تمرین (10=n) تقسیم بندی شدند. تمرین SIT شامل دویدن فزاینده و متناوب روی تردمیل بود که سه تا چهار جلسه در هفته و به مدت هشت هفته انجام شد. سپس عضله نعلی و بازکننده دراز انگشتان (EDL) استخراج شد. در پایان از روش وسترن بلات به ‌منظور سنجش تغییرات پروتئین در بافت-های عضلانی و از آزمون آماری t برای ارزیابی اطلاعات، استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که میزان میوژنین در اثر تمرینات SIT، در هر دو نوع عضله افزایش يافته بود ، اما این افزایش در عضله تند بیشتر بود به ‌طوری ‌که میزان آن در عضله EDL به‌ طور معناداری بیش از دو برابر (99%) افزایش نشان داد، درحالی‌که در عضله نعلی تنها 3/1 برابر (29%) افزایش داشت و تغییرات نیز معنادار نبود )05/0 (P> نتیجه گیری: پروتکل تمرینی تحقیق حاضر، احتمالاً عضله تند انقباض را مورد هدف قرار داده است. به همین دلیل، این فاکتور در عضله EDL بیشتر افزایش داشت. از سویی افزایش میزان میوژنین، احتمالاً به دلیل تغییر فنوتیپ تارهای عضلانی یا هایپرتروفی عضلانی است.