چکیده
زمینه: دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار یکی از شایعترین آسیب های ورزشی شانه است اما در درمان مناسب آن کنتراورسی وجود دارد. لیگامان های آکرومیوکلاویکولار(AC) و کوراکوکلاویکولار(CC) از مهمترین پایدار کننده¬های این مفصل هستند. در دررفتگی مفصل این لیگامان ها دچار پارگی می شوند بنابراین به نظر می رسد ترمیم این لیگامان ها نقش مهمی در افزایش ثبات مفصل بعد از درمان جراحی داشته باشد. بنابراین هدف از این مطالعه مقایسه نتایج درمان دررفتگی مفصل آکرومیوکلاویکولار با ترمیم لیگامان کوراکولاویکولار و بدون آن است.
روش کار: در یک مطالعه توصیفی – تحلیلی 40 بیمار دچار دررفتگی حاد مفصل که نیاز به جراحی داشتند بررسی شدند. در یک گروه علاوه بر جا اندازی باز و فیکساسیون با پیچ، ترمیم لیگامان کوراکوکلاویکولار با نخ غیر قابل جذب انجام شده است. دو گروه از نظر عوارض و پیامد بالینی و عملکردی مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته ها: در این مطالعه 40 بیمار با میانگین سنی 1/8±6/31 سال شامل 39 مرد (1/97%) و یک مورد زن (6/2%) مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه امتیاز عملکردی Constant Score نشان دهنده تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه بوده است به طوری که در هنگام ترمیم لیگامان 7/1±7/8 و در گروه مقابل 1/2±1/10 بوده است. همچنین براساس امتیاز Constant امتیاز عالی در موراد ترمیم لیگامان 90% و خوب 10 % بوده و در گروه مقابل امتیاز عالی 70% و خوب 30% بوده است. فاصله کوراکوکلاویکولار در بیماران تحت ترمیم لیگامان به طور معنی داری کاهش پیدا کرده بود و با سمت سالم برابر شده بود و این درحالی است که در موارد عدم ترمیم لیگامان فاصله کوراکوکلاویکولار کاهش پیدا نکرده بود. هیچ عارضه ای در گروه ها مشاهده نشد.
نتيجه‌گيري: بر اساس یافته های مطالعه ترمیم لیگامان کوراکوکلاویکولار منجر به بهتر شدن توانایی عملکردی بیماران دچار درفتگی حاد مفصل آکرومیوکلاویکولار می شود و با عارضه ای همراه نیست.