نتایج کشت و آنتی بیوگرام در عفونت¬های عمقی گردن

چکیده

زمینه و اهداف: عفونت¬های عمقی گردن به صورت بالقوه شرایطی تهدیدکننده برای حیات محسوب می¬شوند که می¬توانند با وجود استفاده وسیع از انواع آنتی-بیوتیک¬ها همچنان روی دهند. اقدامات تشخیصی و درمانی زودرس برای رویکرد به این عفونت¬ها بسیار ضروری است. به علت شیوع این عفونت¬ها و نیز دشواری¬های موجود در تشخیص و درمان بر آن شدیم تا به بررسی نتایج کشت و آنتی¬بیوگرام در این بیماران بپردازیم تا علاوه بر بررسی این موارد میزان حساسیت و مقاومت ارگانیسم-های موجود به آنتی¬بیوتیک¬های به کار رفته را تعیین کرده و آنتی¬بیوتیک مناسب را نیز انتخاب کنیم. مواد و روش¬ها: در 100 بیمار بستری شده با تشخیص عفونت¬ فضاهای عمقی گردنی در بازه مرداد 1387 تا آذر 1391، ترشحات چرکی آسپیره شد و جهت رنگ-آمیزی گرم و کشت و آنتی¬بیوگرام به آزمایشگاه میکروب¬شناسی ارسال گردید. نوع باکتری¬های ایزوله شده و مقاومت و حساسیت باکتریایی تعیین شدند. یافته¬ها: در مطالعه ما تعداد 100 بیمار با تشخیص عفونت فضاهای عمقی گردنی مورد بررسی قرار گرفتند. در 71 % بیماران کشت منفی گزارش شد. در 29% کشت مثبت بود. . 9/68% موارد کوکسی گرم مثبت و 1/31% باسیل گرم منفی بودند. در 22 % موارد اتیولوژی فارنژیت، در 18% علل ادونتوژنیک، در 5% عفونت مجاری تنفسی فوقانی، در 2% عفونت پوستی و در 1% جسم خارجی اتیولوژی بیماری بودند. اتیولوژی بیماری در 51% ناشناخته بود. بیشترین حساسیت به ونکومایسین (100%)، ایمی¬پنم (100%)، اریترومایسین (80%) و لووفلوکساسین (80%) و کمترین حساسیت به جنتامایسین (50%) و پنی¬سیلین G (6/28%) دیده شد. نتيجه¬گيري: عفونت عمقی گردن یک بیماری تهدید کننده حیات می¬باشد و لازم است آنتی بیوتیک مناسب بعد از اخذ نمونه جهت کشت و آنتی بیوگرام شروع شود و بر اساس نتایج آنتی بیوگرام ادامه یابد. شروع آنتی بیوتیک قبل از گرفتن نمونه برای کشت سبب مخدوش شدن نتایج آنتی بیوگرام خواهد شد.