کیفیت زندگی، عملکرد فیزیکی و روانی در مبتلایان به سندرم متعاقب فلج اطفال

چکیده

زمینه و اهداف: در حال حاضر، فلج حاد اطفال بیماری ناشایعی است ولی عوارض طولانی مدت آن هنوز هم، یک چالش می باشد. سندرم متعاقب فلج اطفال شامل علایم نوروماسکولر جدیدی است که اغلب افراد مبتلا به فلج اطفال سال ها پس از حمله حاد با آن مواجه می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی کیفیت زندگی، عملکرد فیزیکی و روانی در افراد مبتلا به سندرم متعاقب فلج اطفال می باشد. روش بررسی: 204 نفر با سابقه ابتلا به فلج اطفال در این مطالعه مقطعی شرکت کردند. از بین این افراد 52 نفر مبتلا به سندرم متعاقب فلج اطفال بودند که کیفیت زندگی، عملکرد فیزیکی و روانی این بیماران با 50 نفر فرد سالم (به عنوان گروه کنترل) مقایسه شد. ابزارهای ارزیابی شامل پرسش نامه SF-36 و دو زیر مجموعه عملکرد فیزیکی و سلامت روانی آن، Visual Analog Scale، مقیاس شدت خستگی و Manual Muscle Testing، بودند. آنالیز داده ها با استفاده میانگین و انحراف معیار، independent t test، Kruskal-Wallis test و multivariate regression انجام شد. مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه، میانگین سنی بیماران 74/8±65/41 بود. ما دریافتیم که بیماران در مقایسه با گروه کنترل کیفیت زندگی، عملکرد فیزیکی و روانی پایین تری داشتند. آنالیز رگرسیون multivariate نشان داد که عملکرد فیزیکی با ضعف عضلات و عملکرد روانی با درد و خستگی تحت تاثیر قرار می گیرند. نتیجه گیری: کیفیت زندگی، عملکرد فیزیکی و روانی در افراد مبتلا به سندرم متعاقب فلج اطفال کاهش می یابند. این بیماران، برای مقابله با مشکلات عصبی-عضلانی جدید نیازمند حمایت تیمی چند رشته ای هستند.