چکیده
زمينه و اهداف: با پيشرفت و صنعتي شدن جوامع، ابزار كار نيز دچار تحول شده و در صورت بي توجهي به فراگيري اصول صحيح كار با وسايل جديد احتمال آسيب به كارگران و كشاورزان بيشتر مي شود. حوادث ناشي از كار يكي از علل مهم از كار افتادگي در مشاغل كارگري و كشاورزي مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسی علل شايع بوجود آورنده آسيب های حاد دست در حوادث ناشی از کار در مشاغل فوق و نيز انواع مختلف و شدت ضايعات ايجاد شده در کارگران و کشاورزان مصدوم و مدت زمان غيبت از محل کار مي باشد.
روش بررسي: اين مطالعه به صورت توصيفي بر روی 1130 نفر مصدوم مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی شهداء تبريز از تابستان 1378 تا تابستان 1382 انجام شد. آسيب های وارده بر اساس نوع ضايعه و عامل ايجاد کننده آن مورد بررسی قرار گرفت.
يافته ها: از بين1130 نفر بيمار بستری، 405 مورد (8/35%) مربوط به صدمات مرتبط با کشاورزی و 725 نفر (2/64%) مربوط به حوادث صنعتی بوده است. در بين حوادث کشاورزی بريدگی با دستگاه علف چين (3/38%) در رده اول و افتادن جسم سنگين (6/29%) در رده دوم و در بين علل مرتبط با صنعت، افتادن جسم سنگين (3/38%) در رده اول و کار با دستگاه هاي صنعتی مثل پرس يا ماشين تراش (7/31%) در رده دوم قرار داشت. ميانگين مدت بستری 5 روز (24-1)روز و مدت پيگيری درمانی بطور ميانگين 2 ماه (1هفته تا 5 ماه ) دامنه سنی شايع دو دهه اول عمر بوده است.
نتيجه گيري: به نظر می رسد با توجه به دامنه سنی بيماران، عدم تجربه کافی و عدم آموزش و نبود وسايل حفاظتی مناسب احتمال صدمات شغلی افزايش مي يابد.